Περασμένα Ναι... Ξεχασμένα Όχι!

Πλέξτο μου και αυτό...

Γεια σας!
Ήταν περίπου πριν από 3 χρόνια, Οκτώβριος του 2011, όταν έπεσε στα χέρια μου ένα μηνιαίο περιοδικό με υπότιτλο "Νεανικά πλεκτά". Ξεφυλλίζοντας το, ανακάλυψα αυτό το αξιολάτρευτο ζιλέ, οι γνώσεις μου για το πλέξιμο ήταν τότε περιορισμένες, η απλή τεχνική του όμως με έκανε να το σκεφτώ και να μην αλλάξω σελίδα.
Την επομένη το πρωί βρισκόμουν ήδη στα μαγαζιά και μία ώρα μετά έπαιρνα το δρόμο για το σπίτι, κρατώντας τις πρώτες μου βελόνες Νο 14 παρακαλώ και 200gr από το νήμα.

Πλέξτο μου και αυτό...

100% Ακρυλικό σε πράσινο χρώμα με λαδί ανταύγειες.(Με κέρδισε).
Παιδεύτηκα λίγο μέχρι να θυμηθώ τον τρόπο ριξίματος για τις θηλιές που μου μάθετε η μαμά μου, 10 χρονών κοριτσάκι τότε, λογικό ήταν κάτι να μην θυμάμαι.
Με τα πολλά τα κατάφερα, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του περιοδικού και με διαφορετικό υπολογισμό στους πόντους για να βγει το σωστό μέγεθος σε δυο μέρες είχα τελειώσει το πρώτο μου πλεκτό.

Πλέξτο μου και αυτό...

Εννοείται ότι είναι από τα αγαπημένα μου (αν όχι το αγαπημένο μου), με τις όποιες ατέλειές του, αυτές αγαπάω άλλωστε, αυτές ήταν ο λόγος τις συνεχούς προσπάθειας για βελτίωση.
"Ευημερίαν άσκει" έλεγε ο Σόλων (να επιδιώκεις την βελτίωση).
Η προσπάθεια συνεχίζεται ακόμα, δεν ξέρω για πόσο αν και νομίζω ότι δεν έχει σημασία.

Τα λέμε στην επόμενη ανάρτηση με κάτι καινούργιο!
Φιλιά!